BLOTE KONT VERHAAL

Fock wat is het heet, blotekontenweer.

Geen zuchtje frisse lucht te vinden, nergens niet. Ze is er zelfs een beetje misselijk van. Of zou dat haar hormoonspiegel zijn die is gebarsten onder de druk van de enorme hitte. Ze weet het niet, maar ze voelt wel dat het zweet langzaam druppelt tussen haar borsten en de tonijn van de lunch van die middag in haar maag moet zijn gestikt in de blauwalg.

Ze haat Nederland met dit weer. Zinderende hitte is heerlijk, maar dan wel met wit zand tussen je tenen en een azuurblauwe zee in het vooruitzicht. De bruingroene drab in het meertje dat ruikt naar verrotte vis komt haar haar strot uit. Over het dorre prikkerige stro wat een groen weiland had moeten zijn kan ze alleen nog maar dromen dat het stiekem in de fik vliegt en verdwijnt als sneeuw voor de zon. Haar lijf voelt gegrild, haar hersens gekookt. De hitte wordt haar teveel, ze snakt naar verkoeling en drank en een blote kont.

Zonder dat ze het eigenlijk in de gaten heeft gebeurt het ineens. Ze trekt haar kleren uit, pakt een fles wijn en rent naakt en lachend de straat op.

“Er moet meer gedanst worden! Dit is toch geen weer om te werken? Of te klagen? Laten we feesten en vieren als nooit te voren,  in onze blote konten!!” Haar stem schalt door de straat, zo hard dat de buurman op de hoek naar buiten komt lopen. Hij kijkt het eens aan en dan hij kleed zicht uit, zijn zwangere vrouw doet mee ook al is ze bijna uitgerekend. “Ja je hebt helemaal gelijk, laten we dansen en drinken en de zomer vieren tot in de de eeuwigheid”, zeggen ze met lach.

Dan remt er plots een auto. “Kunnen jullie niet uitkijken mafkezen?!” Het was ook bijna raak. Stel je voor, hadden ze daar op straat gelegen in hun blote kont met gebroken benen.

Maar dan ziet de bestuurder in de weerspiegeling van zijn strak zwart gelakte motorkap zijn eigen vieze bezwete hoofd en hij wordt ineens heel ongelukkig. Hij ziet er slecht uit. Wat ben ik nou aan het doen, denkt hij. Deze mensen hebben plezier en zijn koel en gelukkig. En ik ben bezweet en lelijk. En dan……dan trekt hij ook al zijn kleren uit, zet het volume van de autoradio op ultra en maakt de beslissing van zijn leven. Hij danst mee, knuffelt de dansende buren en ze hebben samen de dag van hun leven. In hun blote kont.

Vrij zijn, ze willen alleen maar vrij zijn. Ademen en zwemmen, drinken en dansen. Eind goed al goed.

Knipoog, Barbara